Ο μύθος
Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η Ευρώπη ήταν αδελφή του Κάδμου και κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάσσας, ηγεμόνων της Φοινίκης.
Η Ευρώπη ήταν πολύ όμορφη. Τόσο όμορφη που ακόμη και η θεά Αφροδίτη ζήλευε την ομορφιά της. Μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα η Ευρώπη, πήγε µε τις φίλες της στους αγρούς για να παίξει και να μαζέψει λουλούδια και να χαρούν την όμορφη φύση. Χοροπηδώντας και παίζοντας, φτάσανε σ’ ένα ανθισμένο λιβάδι που γέμισε απ’ τις χαρούμενες φωνές και τα τραγούδια τους. Μπροστά τους απλωνόταν η απέραντη θάλασσα ήσυχη και μαγευτική. Η Ευρώπη, χαρούμενη κι ευτυχισμένη, έπαιζε µε τ’ άλλα κορίτσια κι έτρεχε από λουλούδι σε λουλούδι.
Τότε την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε κάτασπρο ταύρο, ήρεμο, εύσωμο και δυνατό και πήγε δίπλα της κάνοντας δήθεν ότι βόσκει, σκεπτόμενος με τι τρόπο θα την κατακτούσε.
Βλέποντας η Ευρώπη τον ήσυχο ταύρο, που δεν ήταν άλλος από τον Δία, τον πλησίασε και άρχισε να τον χαϊδεύει γοητευμένη από την ωραία κορμοστασιά του και τη μυϊκή του δύναμη και φώναξε και τις φίλες της να κάνουν το ίδιο. Σε λίγο δεν δίστασε και να καθίσει πάνω στη ράχη του.
Αυτό περίμενε και ο Δίας, οπότε αμέσως, άρχισε να τρέχει σαν αστραπή. Η Ευρώπη έκλαιγε, μα δεν μπορούσε να πηδήσει, γιατί φοβόταν μη σκοτωθεί. Ο ταύρος στο τέλος όρμησε μέσα στη θάλασσα ώστε να μην προλάβει η Ευρώπη να κατεβεί. Κολυμπώντας µε τέχνη όλο και πιο πολύ απομακρυνόταν απ’ την ακτή κουβαλώντας στη ράχη του την κόρη που µε τόση πονηριά είχε αρπάξει.
Διέσχισε τη θάλασσα συνοδευόμενος από Τρίτωνες και Νηρηίδες και έφτασε στην Κρήτη.
Η Ευρώπη ήταν πολύ όμορφη. Τόσο όμορφη που ακόμη και η θεά Αφροδίτη ζήλευε την ομορφιά της. Μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα η Ευρώπη, πήγε µε τις φίλες της στους αγρούς για να παίξει και να μαζέψει λουλούδια και να χαρούν την όμορφη φύση. Χοροπηδώντας και παίζοντας, φτάσανε σ’ ένα ανθισμένο λιβάδι που γέμισε απ’ τις χαρούμενες φωνές και τα τραγούδια τους. Μπροστά τους απλωνόταν η απέραντη θάλασσα ήσυχη και μαγευτική. Η Ευρώπη, χαρούμενη κι ευτυχισμένη, έπαιζε µε τ’ άλλα κορίτσια κι έτρεχε από λουλούδι σε λουλούδι.
Τότε την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε κάτασπρο ταύρο, ήρεμο, εύσωμο και δυνατό και πήγε δίπλα της κάνοντας δήθεν ότι βόσκει, σκεπτόμενος με τι τρόπο θα την κατακτούσε.
Βλέποντας η Ευρώπη τον ήσυχο ταύρο, που δεν ήταν άλλος από τον Δία, τον πλησίασε και άρχισε να τον χαϊδεύει γοητευμένη από την ωραία κορμοστασιά του και τη μυϊκή του δύναμη και φώναξε και τις φίλες της να κάνουν το ίδιο. Σε λίγο δεν δίστασε και να καθίσει πάνω στη ράχη του.
Αυτό περίμενε και ο Δίας, οπότε αμέσως, άρχισε να τρέχει σαν αστραπή. Η Ευρώπη έκλαιγε, μα δεν μπορούσε να πηδήσει, γιατί φοβόταν μη σκοτωθεί. Ο ταύρος στο τέλος όρμησε μέσα στη θάλασσα ώστε να μην προλάβει η Ευρώπη να κατεβεί. Κολυμπώντας µε τέχνη όλο και πιο πολύ απομακρυνόταν απ’ την ακτή κουβαλώντας στη ράχη του την κόρη που µε τόση πονηριά είχε αρπάξει.
Διέσχισε τη θάλασσα συνοδευόμενος από Τρίτωνες και Νηρηίδες και έφτασε στην Κρήτη.
Στην τέχνηΗ αρπαγή της Ευρώπης γίνεται πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης
Η διαχρονικότητα του μύθου και η ποικιλία στο είδος και τη μορφή των αναπαραστάσεων σε ψηφιδωτά, σε αρχαία αγγεία, σε νομίσματα, σε πόρτες, σε κλασσικούς πίνακες ζωγραφικής και σε γλυπτά, έχει εντυπωσιάσει πολλές περιοχές του ευρωπαϊκού και μεσογειακού χώρου. Ως Αρπαγή της Ευρώπης φέρεται επίσης ψηφιδωτό μωσαϊκό δάπεδο το οποίο αναπαριστά το μύθο της αρπαγής της Ευρώπης από τον Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο, χρονολογείται γύρω στον 4ο αιώνα π.Χ. και βρέθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης. Σήμερα φυλάσσεται σε πολύ καλή κατάσταση στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Το συγκεκριμένο ψηφιδωτό απεικονίζεται και στην ελληνική έκδοση του κέρματος των 2 ευρώ. Ο μύθος της αρπαγής της Ευρώπης ενέπνευσε και εξακολουθεί να εμπνέει τους καλλιτέχνες. Αναπαράσταση του μύθου έχουν κάνει σε πίνακές τους οι Τιτσιάνο, Ρούμπενς, Ρέμπραντ, Ματίς, Γκουίντο Ρένι, Γκυστάβ Μορώ, Μπουσέ κ.α. Καθώς και στη γλυπτική: Γλυπτό που δημιούργησαν οι αδελφοί Νίκος και Παντελής Σωτηριάδης το 2005. Προσφέρθηκε ως δώρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τον Δήμο Αγίου Νικολάου Κρήτης και βρίσκεται τοποθετημένο στην είσοδο του κτιρίου του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο και πολλά άλλα. |
|